کد مطلب:315453 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222
علاقه امام صادق به آن حضرت
چنانچه قبلا با شرح آن مذكور شد و اما علاقه و محبت حضرت صادق علیه السلام به آن جناب، چنان است كه او را مدح فرموده. در روایت منقول از كتاب عمدة الطالب است از مفضل بن عمر از حضرت جعفر بن محمد الصادق علیه السلام:
قال كان عمنا العباس بن علی نافذ البصیرة صلب الایمان جاهد مع ابی
[ صفحه 213]
عبدالله و ابلی بلاء حسنا و مضی شهیدا و له اربع و ثلاثون سنة [1] .
عموی ما عباس بن علی (ع) بصیرتی نافذ و بینشی عظیم و ایمانی محكم داشت، در محضر امام حسین (ع) جهاد نمود و در راه آن حضرت جانبازی و ایثاری تمام نمود و در سن 34 سالگی به شهادت رسید.
یعنی عموی ما عباس بن علی دیدگانش نفوذ داشت و عاقبت بین و مال اندیش بود كه فرمودند: هم السعید آخرته و هم الشقی دنیاه [2] و گفت: دیده ی خواهم كه باشد شه شناس. صلب الایمان یعنی ایمانش محكم بود و دین به دنیا نفروخت. كانهم بنیان مرصوص [3] ، در امر دین استقامت داشت و ثابت بوده و این از این جهت بود كه دو مرتبه عبیدالله زیاد - علیه اللعنة - كسی را فرستاد برای او و برادران او امان آورد و آن صاحب همت عالیه قبول نفرمود و مثل آن كسانی نبود كه یمیلون مع كل ریح [4] از هر طرف باد دنیا آید خود را به باد دهند. و مجاهده كرد با ابی عبدالله علیه السلام در راه خدا. این مصاحبت هم در این مقام خیلی اهمیت دارد و مبتلا شد به بلاء نیكو، همان بلایی بود كه او را به مقامات عالیه رسانید، یعنی از این جهت كه در مقام امتحان در بلاء صبر كرد و تسلیم شد. این است كه در روایت سابق فرمود كل الصید فی جوف الفرآء یعنی تمام حقایق و دقایق از این مقام كشف می شود و كشته شد در زمانی كه سی و چهار سال از عمر شریف او گذشته بود و خون عباس در طایفه حنیفه است و در عهده ی آنها است.
قال كان عمنا العباس بن علی نافذ البصیرة صلب الایمان جاهد مع ابی
[ صفحه 213]
عبدالله و ابلی بلاء حسنا و مضی شهیدا و له اربع و ثلاثون سنة [1] .
عموی ما عباس بن علی (ع) بصیرتی نافذ و بینشی عظیم و ایمانی محكم داشت، در محضر امام حسین (ع) جهاد نمود و در راه آن حضرت جانبازی و ایثاری تمام نمود و در سن 34 سالگی به شهادت رسید.
یعنی عموی ما عباس بن علی دیدگانش نفوذ داشت و عاقبت بین و مال اندیش بود كه فرمودند: هم السعید آخرته و هم الشقی دنیاه [2] و گفت: دیده ی خواهم كه باشد شه شناس. صلب الایمان یعنی ایمانش محكم بود و دین به دنیا نفروخت. كانهم بنیان مرصوص [3] ، در امر دین استقامت داشت و ثابت بوده و این از این جهت بود كه دو مرتبه عبیدالله زیاد - علیه اللعنة - كسی را فرستاد برای او و برادران او امان آورد و آن صاحب همت عالیه قبول نفرمود و مثل آن كسانی نبود كه یمیلون مع كل ریح [4] از هر طرف باد دنیا آید خود را به باد دهند. و مجاهده كرد با ابی عبدالله علیه السلام در راه خدا. این مصاحبت هم در این مقام خیلی اهمیت دارد و مبتلا شد به بلاء نیكو، همان بلایی بود كه او را به مقامات عالیه رسانید، یعنی از این جهت كه در مقام امتحان در بلاء صبر كرد و تسلیم شد. این است كه در روایت سابق فرمود كل الصید فی جوف الفرآء یعنی تمام حقایق و دقایق از این مقام كشف می شود و كشته شد در زمانی كه سی و چهار سال از عمر شریف او گذشته بود و خون عباس در طایفه حنیفه است و در عهده ی آنها است.
[1] عمدة الطالب ص 356.
[2] ترجمه: تلاش خوشبخت در مسير آخرت است و سعي بدبخت در مسير دنياي اوست.
[3] سوره ي صف آيه ي 4.
[4] نهج البلاغه، حكمت 147.